Ik ben een beetje verdrietig. Gisteravond zat ik in Concertgebouw. Het Koninklijk Concertgebouw Orkest en het Groot Omroepkoor voerden het Requiem van Mozart uit. De mooiste muziek, subliem gespeeld door het beste orkest ter wereld (Gramophone, 2008) en gezongen door het beste koor van het land. En dan heb ik nog niet eens over de akoestiek en de ambiance van het Concertgebouw.
Als je de zaal uit gaat, weet je dat je nooit meer iets mooiers zult horen en dat maakt droef. Gelukkig slijten zulke emoties en zal ik nog veel mooie muziek gaan horen. Zo heb ik net kaartjes gekocht voor Bach’s Hohe Messe, door de Nederlandse Bachvereniging. En nu knalt de wonderschone Missa Solemnis van Beethoven (Klemperer, New Philharmonia Chorus & Orchestra) door de kamer. Wonderschoon. Maar toch ...

Overigens: dat in Nederland zulke muzikale hoogstandjes uitgevoerd kunnen worden, bewijst eens te meer dat de bruinhemden Wilders, Rutte en Verhagen met hun poten van cultuur af moeten blijven.

Het gebeurt niet vaak dat ik een 'nieuw' pijptabakje ontdek, dat ook nog eens erg lekker is. Ik rook al zo'n 30 jaar pijp (ik word oud) en de afgelopen decennia zijn er vooral tabakjes uit de handel genomen. Wij pijprokers zijn een uitstervende soort.
Het meest schrijnende voorbeeld is nog altijd het verdwijnen van Balkan Sobranie, de ultieme combinatie van Latakia- (inderdaad dat havenstadje in Syrië dat onder vuur ligt van Assad), Virginia- en oosterse tabak. Ergens in de jaren negentig was het opeens niet meer te koop. Zonder enige aankondiging uit de handel genomen, zodat we niet eens een voorraadje konden hamsteren.

De afname van het aantal pijprokers heeft ook het aantal zelfstandige fabrikanten doen afnemen. In Europa zijn er voor zover ik weet nog maar twee grote over: de Scandinavian Tobacco Group in Denemarken en Kohlhase & Kopp in Duitsland. Veel van de merken die eerst overal en nergens in kleine fabriekjes in elkaar werden gedraaid, worden nu door hen in licentie gefabriceerd, vaak van verrassend goede kwaliteit en soms ook in verrassend kleine hoeveelheden.
Naast de Scandinavian Tobacco Group  en Kohlhase & Kopp moet natuurlijk Samuel Gawith vermeld worden, die in het Engelse Lake District al sinds eind 18e eeuw tabak maakt. En ook DanPipe in Hamburg heeft z’n eigen productiestraat.

De productie van Balkan Sobranie werd echter niet overgenomen, dus de zoektocht naar een gelijkwaardige vervanger duurt nog steeds voort. Ik heb tabak van alle fabrikanten van over de hele wereld geprobeerd, maar er is nog altijd niets dat Balkan Sobranie evenaart. Alleen Westminster van Greg Pease komt in de buurt (en is inderdaad erg lekker).

Als ik bij een leverancier een tabakje ontwaar dat, afgaande op de beschrijving, iets Balkan Sobranie-achtigs zou kunnen zijn dan bestel ik zonder aarzelen een blikje.
Zo ook met Celebrated Sovereign van Robert McConnell. McConnell is een van de merken die tegenwoordig door Kohlhase & Kopp gemaakt worden, en McConnell’s Oriental is erg goed. En nu dus Celebrated Sovereign. Volgens mijn informatie was Celebrated Sovereign een ‘blend’ die vroeger door Ashton op de markt werd gebracht en niet door McConnell, maar wat maakt 't uit? Ashton wordt nu ook door Kohlhase & Kopp in elkaar gedraaid en het gaat om het resultaat.
Celebrated Sovereign is geen Balkan Sobranie, maar wel erg, erg lekker. Als u mij dus even niet hoort, komt dat omdat ik in nevelen gehuld ben.

Post van de gemeente Amsterdam. Op naam. Een grote A4-envelop. Daarin een mooie folder, full colour, zwaar papier. Duur. Of ik zonnepanelen op mijn dak wil leggen. Ik krijg subsidie.

Ik woon in een flat. Bovenop mijn woning staan er nog tien. Als ik een zonnepaneel op mijn dak wil leggen moet ik eerst bij mijn bovenburen de vloerbedekking eruit trekken.

De gemeente Amsterdam weet wat voor type woning op ieder adres staat. Deze mailing had iets zorgvuldiger uitgevoerd moeten worden. Het was niet nodig om voor deze zonnepanelen zoveel bomen om te zagen.