Recente lezers van dit blog kunnen denken dat ik alleen in klassieke muziek geïnteresseerd ben. Dat is niet zo, ik heb een zeer brede smaak. Ik heb wel duidelijke voorkeuren. Sterker nog, ik vind eerder iets verschrikkelijk slecht dan goed. Een absolute smaakbeleving, zeg maar.

Zo ook jazz. Eerder heb ik u al gemeld dat For musicians only (Gillespie, Getz, Stitt en Brown) en An historical musical first (Sinatra en Basie) twee geweldige jazzplaten zijn. Maar ik heb nog een andere grote jazz-liefde: de geniale vertolker van The Great American Songbook Mel Tormé, ook bekend als the velvet fog. Die bijnaam ga ik niet uitleggen, dat hoort u meteen zodra hij zijn strot opentrekt. Inderdaad, Tormé is een jazz-zanger (of jazz-vocalist als u iets chiquer wilt zijn). Maar eigenlijk moet ik zeggen 'was'. Hij is in 1999 gestorven.

Gelukkig heb ik hem nog live zien optreden. In de jaren tachtig organiseerde een jazz-speciaalzaak in de Vijzelstraat een serie nachtconcerten: Jazz in Tuschinski. De beroemde bioscoop in de Reguliersbreestraat, inderdaad. Mijn vader had kaartjes geregeld en nam mij en studievriend M. mee. Onvergetelijk.

In 1990 maakte Tormé een van zijn beste platen met pianist George Shearing: A vintage year, een registratie van een concert ergens in een wijngaard in Californië. Briljant is hun ‘bewerking’ van New York, New York. Ik moet iedere keer van oor tot oor grijnzen, zo gaan de heren met dit toch enigszins suffe Sinatra-liedje aan de haal. Jammer dat Lullaby of Birdland niet op deze plaat staat, Shearings bijdrage aan The Great American Songbook.

En nu is ook Shearing dood.