Ik ben de laatste die competenties met huidskleur verbindt. De hoofdstedelijke PvdA doet dat wel. Een enkele uitzondering daargelaten, staat ze erop gekleurde politieke brekebeentjes op bestuurlijke posities te parachuteren. Voor de goede orde: Ahmed Aboutaleb is de uitzondering. Ahmed Marcouch moet nog bewijzen dat hij een stadsdeel kan besturen. Nu sneuvelt Hennah Buyne op een kwestie die iedere handelingsbekwame politicus had moeten overleven.

Dat de PvdA op alleen electorale overwegingen bestuurders kiest, bleek op de persconferentie waar Buyne haar vertrek aankondigde. Ik luisterde half naar de live-uitzending op AT5 maar begon op te letten toen ik gejoel en geklap hoorde. Gejoel en geklap op een persconferentie? Zo ken ik het journaille niet. Het bleek dat de Surinaamse achterban van Buyne het zaaltje vulde. Aanwezig ondermeer kamerlid John Leerdam en Elin Robles, de slechtste columnist van het Parool ooit.

In retrospectief verklaart dit ook die andere twee politieke talenten van Surinaamse afkomst van de PvdA: Hannah Belliot en Elvira Sweet. Belliot was stadsdeelvoorzitter in Zuid-Oost en mocht doorschuiven als wethouder zorg van Amsterdam. Daar werd ze door haar ambtenaren in leven gehouden. Ze functioneerde zo slecht, dat ze aan het einde van de periode te horen kreeg dat ze zich niet opnieuw verkiesbaar moest stellen. Sweet, de huidige koningin van Zuid-Oost, is al eens dronken achter het stuur opgepakt. Haar bestuursstijl, weet ik uit ervaring, kenmerkt zich vooral door botte machtspolitiek. (Zo bezien zit ze goed bij de PvdA, maar dit terzijde.)

Wil de PvdA nu alsjeblieft een competente bestuurder voordragen? Het kleurtje maakt echt niet uit.