Het is bijna onmogelijk om met de auto vlak bij de Stadsschouwburg te komen. Terwijl ik op het Leidseplein mijn chauffeur probeer te ontwaren, rookt vriendin M. met Gijs Scholten van Aschat (I love namedropping) een sigaretje. De auto staat tegenover Americain en we haasten ons door de vrieskou naar de overkant.

Thuis nemen we onder begeleiding van een onduidelijke maar lekkere Chileense cabernet sauvignon de voorstelling nog even door. (Om misverstanden te voorkomen: voor zover ik weet staat Scholten van Aschat nog steeds bij de schouwburg te roken.) Het was M.’s eerste en mijn derde Hamlet. Zij is onder de indruk, ik zet deze versie van Oostpool af tegen mijn eerdere ervaringen en ik ben ook onder de indruk.

De vertaling en bewerking zijn goed, de enscenering is eenvoudig en effectief en in de tekst zijn af en toe snerende verwijzingen naar het kunstbeleid van Bruin I opgenomen. Prima, maar nog geen hoofdprijs. Maar er wordt vooral verdomd goed geacteerd en Sanne den Hartogh (Hamlet) en Erik Whien (Polonius) zijn ijzersterk. Voordat je het weet is de bijna drie uur durende voorstelling afgelopen.

En de rest is stilte ...