Mijn reisdoel ligt voorbij Buitenpost; op de kaart staan draken en zeemonsters getekend. Terra incognita. Gelukkig is de ANWB hier wel actief en arriveer ik na een barre tocht in Haren.
Er moet een goede reden zijn om me naar het hoge noorden te laten inschepen en dat is familieuitbreiding. Ik heb een neef. Op kraamvisitie dus.

Vraag aan de ouders: wat voor cadeautje zal ik voor P. meenemen? Een Ajax-rompertje?
‘Nee! Geen kleding!’
Wat dan wel?
‘Jongensspeelgoed.’
Ik denk dan meteen aan klappertjespistolen, maar ook dat valt niet in goede aarde.

Een zoektocht op het internet levert veel op, maar niet iets waar ik blij van word. Sinds ik een jongetje was, is er in het aanbod veel veranderd. Ik steek mijn licht op op bij collega W., moeder van twee zonen. Zij tovert meteen een fantastische knalgroene en onverwoestbare tractor naar boven en een heerlijk kneedbare voetbal. Ik kan op weg.
De cadeautjes vallen in de smaak, hoewel mijn broer de voetbal goed onderzoekt: er staat toch niet ergens een Ajax-logo op?
Ook voor nichtje J. heb ik een cadeautje meegenomen: Floddertje van Annie M.G. Ik moet natuurlijk meteen voorlezen. De tekeningen van Fiep Westendorp kraken mijn geheugen open: dit heb ik vroeger ook gelezen! J. is meteen verzot op hondje Smeerkees.

Als er genoeg is voorgelezen moet er gekwartet worden. De spelregels zijn nog niet helemaal duidelijk, maar J. snapt al wel dat er vier kaarten uit een serie bij elkaar gezocht moeten worden. Het Dick Bruna-kwartet helpt daarbij door de ontbrekende kaarten ook te tonen.
Het eerste kwartet stelt mij meteen voor een ethisch-opvoedkundig probleem. Er is een kwartet met een eskimo, een indiaan, een chinees en een ... ja, wat zeg je dan? Een neger? Een zwartman? Boy? Een huidskleurtechnisch uitgedaagde medemens? Ik houd het op neger en kijk de ouders niet aan.
Nichtje J. blijkt slimmer dan Dick Bruna. Ze pakt uit het ene kwartet de eskimo en uit het andere kwartet de iglo (met tent, huis en kasteel) en kijkt me triomfantelijk aan. Leg dat maar eens uit.

En ach, verder was het een mooie, zonnige middag, met een mooi glas en een goed gesprek, getuige deze diepgaande discussie met J.
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt wel.’
‘Echt niet.’
‘Echt niet.’
‘...’