Leven als God in Benissa – een korte handleiding.

Zondag 19 juni
Recordoversteek, in zes uur van deur tot deur. Van 17 graden en slagregen in Amsterdam naar 27 graden en zon in Benissa.

Om tien uur 's avond klinkt er een enorm geknal en gedreun. Vuurwerk! Natuurlijk, we zijn in Spanje. Ze steken hier al vuurwerk af als ze 's morgens de gordijnen open doen. Nu is het voor het feest van Moros y Cristianos in Moraira, vijf kilometer verderop.

Maandag 20 juni
Heerlijk geslapen onder een enkel lakentje en met het raam wagenwijd open - en nog was het warm. Vandaag alweer stralend weer.

Lunchen bij Jan en Joep – Gan en Goep worden ze hier genoemd – met uitzicht over Moraira. Ze serveren een smakelijke, verzorgde lunch met een goed glas wijn. Ik word bijgepraat over het wel en wee van de expat-society en dus ga ik goed voorbereid de rest van mijn vakantie in.

Dinsdag 21 juni
Tegen borreltijd komt aannemer Miguel langs. De schade van een stuurfoutje moet worden hersteld en op het terras moet wat voegwerk worden gerepareerd. Miguel komt het werk opnemen. Het valt op zich mee, maar het wordt lastig om het nieuwe voegwerk in dezelfde kleur te krijgen. Eigenlijk moet dan alles opnieuw. 'Mucho trabajo,' zucht hij.

Woensdag 22 juni
Boodschappen doen in Benissa betekent ook een bezoek aan het terras van Conchi, in hartje Benissa. Daar ga ik natuurlijk aan de blanco y negro, maar omdat ook de honger knaagt aan een cafe solo met een tostada.
Tony en Raquel (Raquel is de dochter van Conchi) hebben baby Paul gewoon meegenomen. Hij gaat op het terras van hand tot hand, want Spanjaarden zijn babyknuffelaars. Als het tijd wordt voor een tukje heeft het ventje geen zin. Dat betekent dat Tony rondjes met hem om de fontein loopt, net zolang tot het meneer belieft te gaan pitten. Terwijl Tony rondjes loopt, bedient Raquel het terras.

Gezien bij de Mercadona, tussen de whiskey´s: Alcatraz blended spirit 30%, € 3,98 per liter. Een blindengeleidehond wordt meegeleverd.

‘s Avonds dineren we bij de Van D.’s. Dit is inderdaad de naamgever van de wereldberoemde croquetten en van de hoofdstedelijke eetsalon. Bij de borrel komen natuurlijk de bitterballen van eigen merk op tafel. Die zijn hier in Spanje namelijk prima verkrijgbaar.
De Van D.’s wonen in de buurt van Teulada, met een schitterend uitzicht over de vallei naar beneden, naar Moraira. Verleden jaar was hun huis nog in volledige verbouwing (zeg maar restauratie) en ik had er een hard hoofd in of het nog goed zou komen, zoveel verborgen verbreken kwamen aan het licht. Nu kan ik niet anders zeggen dat het schitterend is geworden.

Donderdag 23 juni
Tuinman Pepe is met de beregeningsinstallatie aan het klooien. De pomp blijkt kuren te hebben, dus daar moet een techneut bij komen.

Lunchen bij Carambano in Moraira. De calamares van Nancy zijn nog altijd de beste van de Marina Alta.

Het nieuws van de vrijspraak van Wilders bereikt ook Benissa. Fiat iustitia et pereat mundus, zei Ferdinand I al.
Maar waarom is de achterban van Wilders toch zo boos? (En stemmen ze op die idioot?) De wet van het toenemend belang van het overschot biedt een verklaring. Hoe meer negativiteit uit de realiteit verdwijnt, hoe meer ergernis de nog overgebleven negativiteit wekt, juist omdat die minder wordt. De verworvenheden, de economische en maatschappelijke vooruitgang worden als vanzelfsprekend beschouwd en de aandacht richt zich op 'het kwaad' dat nog bestaat. Jammer alleen dat hun analyse van 'het kwaad' niet klopt. Ze hoeven niet verder te kijken dan in de spiegel.

Vrijdag 24 juni
Het is bewolkt. Goed voor Miguel, die wat klusjes komt doen, zoals het herstellen van de gevolgen van een stuurfoutje van B.

Nachbarin Frau E. komt een hapje eten. We vergelijken Amsterdam en München, wat kost een bezoek aan opera en concert, en hoe gemakkelijk kom je aan kaartjes? Amsterdam is zo gek niet, qua prijzen en beschikbaarheid. Frau E. heeft ook hausgemachte sinaasappelmarmelade meegenomen, die ik in dank aanvaard. Ik weet inmiddels dat zij dat zeer, zeer goed kan.

Zaterdag 25 juni
Mucho calor, met een strakblauwe lucht en een priemend zonnetje. Maar vandaag is het de dag van het benefietconcert voor Joel.
Joel kreeg vier jaar geleden, twee jaar oud, hersenvliesontsteking en raakte ernstig gehandicapt. Behandeling is niet mogelijk, therapie die zijn klachten verlichten wel. Die therapie wordt ergens in Galicië gegeven en kost klauwen met geld. De Rotary van Benissa-Teulada zamelt hiervoor geld in: 'Todos por Joel'.

De Rotary probeerde eerst het concert in het gloednieuwe auditorium van Teulada te organiseren. Dat auditorium is een megalomaan project van de vorige burgemeester geweest. P. Heeft veel goeds voor Teulada/Moraira gedaan, zoals het opknappen van de boulevard en de straten van Moraira. Maar een concert- annex congreszaal met 600 stoelen is voor een durp van 11.000 inwoners een beetje bovenmaats, zelfs als je die zaal een regionale functie toedicht.
Men kwam er met Teulada niet uit, omdat de Rotary niet zelf de kaartverkoop mocht organiseren. Er werd uitgeweken naar de oude timmerfabriek van Ivars in Benissa. Die timmerfabriek is door Pasqual, de architect die ook ons huis heeft getekend, omgebouwd tot een eenvoudig maar smaakvol ingericht cultureel centrum.

Bij iedere winkel in Benissa hangen affiches voor het concert, en die ene winkelier die er nog geen een heeft, beklaagt zich op hoge toon. Bij de BP staat een leeg olieblik op de balie als collectebus. Uiteindelijk worden er meer dan 400 kaarten verkocht.
Wat mogen we verwachten? Het Orquesta Jovenes de la Provincia de Alicante o.l.v. Francisco Maestre (sic) speelt het eerste vioolconcert van Bruch (Andrei Frolov, viool) en twee stukken van De Falla: El Amor Brujo (Concha Marcos De León, mezzosopraan) en Danza de la Vida Breve.

We zijn op tijd, omdat er een handje bij gegeven moet worden met het innemen van de kaartjes. Her orkest speelt in (de trombonist gaat los op My Way) en verder is het een prettige chaos. Er sjouwt een dame met een dwarsfluit langs, in mijn ogen is ze iets te oud voor een jeugdorkest. Oh nee, het is de moeder van de fluitiste.
Het publiek is met moeite de zaal in te krijgen omdat de foyer een meet-and-greet van de lokale society is geworden. Uiteindelijk lukt het. De zaal zit vol, een dikke 200 man. Als iedereen die een kaartje had gekocht was op komen dagen, was er een probleem geweest.

Na de verplichte toespraak van el presidente van de Rotary mogen we beginnen. De akoestiek valt mee. Het orkest ook, alleen het koper laat af en toe een nootje vallen. De ramen van de zaal staan open en ik hoop dat er buiten geen autoalarm af gaat.
Prolov speelt Bruch adequaat, maar ik heb het natuurlijk wel eens beter gehoord. In januari nog, met Joshua Bell en het KCO. Maar dat is natuurlijk geen eerlijke vergelijking.
Zoals verwacht wordt er tussen de delen geklapt. Ik denk dat zeker de helft van de aanwezigen voor het eerst bij een klassiek concert is.
Er is geen pauze en we gaan meteen door met De Falla. El Amor Brujo is voor de mezzo te hoog gegrepen, of eigenlijk te laag, want onderin blijft ze er bijna in. Gelukkig komt ze niet goed boven het orkest uit, dat stevig tekeer gaat.
Na de Danza de la Vida Breve wordt er goedbedoeld maar wat rommelig bedankt. Het is niet duidelijk wie wat moet doen en de boeketten zijn even kwijt. Maar als dat allemaal is geregeld mogen we naar huis. Het koper schalt nog na in mijn hoofd.

Zondag 26 juni
Onderdeel van een verblijf in Benissa is altijd drank en etenswaren inslaan voor Amsterdam. Ik ben bijna door de brandy heen en die is onmisbaar voor een caragilio, een cafe solo met brandy, suiker en een stukje citroenschil. Heerlijk als ontbijt.

Maar eerst gaat de telefoon. M. zegt de lunchafspraak af. Ze heeft net ruzie gemaakt met haar vent en nu geen zin meer. Jammer, want nu heb ik M. En J. deze hele week niet gezien.
M. is de moeder van M.C. en A. A. is getrouwd met Nancy, de uitbaatster van Carambano, alwaar men zoals u inmiddels weet de beste calamares van de Marina Alta eet.
M.C. heeft ons bij gedoe rond het huis juridisch geadviseerd en is getrouwd met P. P. is de eerder genoemde voormalig burgemeester van Moraira en Teulada. Hij is bevorderd en maakt nu deel uit van de deelregering van Valencia, als minister van volksgezondheid en als tweede man achter Francisco Camps. PP dus, en dat is een minpuntje.
Maar behalve dat M. chagrijnig op haar vent was, was ze ook dolgelukkig, want haar kleindochter (de dochter van M.C. en P.) had net de eerste prijs in een wiskundecompetitie behaald. Die kleine meid komt er dus wel, ook zonder de politieke connecties van pa.

In de Pepe la Sal loop ik bij de kassa M.C. tegen het lijf. Niet de hierboven genoemde maar de professor (viool) aan het conservatorium van Alicante die het concert van gisteravond voor een belangrijk deel mogelijk heeft gemaakt. We genieten even na van de geslaagde avond en ik complimenteer haar met het resultaat. Dan moet ik snel op zoek naar de brandy, want op zondag sluit de tent om half twee.

Maandag 27 juni
Eerder deze week bleek dat de pomp van de beregeningsinstallatie het loodje had gelegd. Angel komt een nieuwe pomp monteren. Dat heeft wat voeten in de aarde, want als je een afspraak met hem maakt, moet je hem de avond ervoor en op de dag zelf nog eens bellen, anders is hij het vergeten. Aan de andere kant, met zijn rekeningen is hij ook nooit heel vlot. Angel levert goed werk, en is altijd bereid om te komen, ook voor kleine rotklusjes.
We testen de nieuwe pomp. Die geeft iets meer druk en dat was Angel vergeten te vertellen: slangverbindingen springen los en nu wordt ook het terras van voor tot achter beregend, incluis mijzelf. Niet erg met dit warme weer.

Dinsdag 28 juni
Terug naar de hoofdstad. Ik zit tussen een grote ploeg van het type joviale Amsterdammer dat door Kees Prins zo goed wordt neergezet. Lang niet zo'n leuke vlucht gehad.