Uit eten met een voormalig collega en een voormalig opdrachtnemer. Niet toevallig ook de enigen die aardige dingen over mij zeggen op mijn LinkedIn-profiel. We rijsttafelen Indonesisch/eten een Indonesische rijsttafel. Hoe noem je zoiets? Het is in ieder geval vreselijk lekker. En gezellig. We hebben het over van alles.

Op enig moment biecht de voormalig collega op te bloggen. Verrassing! Ik ken haar site waar ze haar creaties presenteert, maar dit is nieuws. Dan is het mijn beurt voor een bekentenis. Dat ik ooit ben begonnen, maar niet heb doorgezet.

Zojuist bleek mijn blog nog te bestaan, en ik kon zelfs de inlogcodes nog opduikelen. Ik blog weer. Waarvan acte.