Aan de andere kant van het gangpad zit een meiske met een e-reader. Haar duim beweegt ze onafgebroken over een knop, heen en weer. Al snel zie ik waarom: de e-reader heeft het formaat van een gemiddeld boek, maar toch staan er niet veel regels op het schermpje, dat ook niet zo heel groot is. Zelfs een trage lezer is dan inderdaad permanent bezig met duimgymnastiek.
Een tweede blik leert dat van een fatsoenlijke typografie en paginaopmaak ook al geen sprake is. De regels zijn vormloos achter elkaar geplakt.
Tevreden sla ik een pagina van mijn Penguin-pocket om. Alweer een vooroordeel bevestigd.