Mulisch is dood.

De persoon Mulisch heeft altijd tussen mij en zijn werk gestaan. Op school heb ik Het stenen bruidsbed en – natuurlijk - De aanslag gelezen en dat vond en vind ik goede boeken. Waarom dan niet meer gelezen? Nu terugkijkend weet ik het niet. Ik vond Mulisch altijd een beetje een verwaande bal (‘telefoon voor de heer Mulisch!’) maar dat is misschien ingegeven door de communis opinio. Er zijn diverse zaken aan hem die ik eigenlijk wel waardeer: hij rookt pijp en, zoals vandaag weer op televisie te zien is, zijn werkkamer is helemaal zoals het zijn moet.
Het wordt dus tijd om meer van Mulisch te lezen. Ik denk aan Siegfried en De ontdekking van de hemel.

En zullen we dan nu de Nobelprijs voor de literatuur aan Cees Nooteboom geven?