Het is lekker om over de Midzomernacht te dromen als de kortste dag van het jaar voor de deur staat en Amsterdam lastig gevallen wordt door natte sneeuw. Maar gisteravond mocht het: de Midzomernachtdroom stond in de Stadsschouwburg.
Ik had al tijden voorpret. Shakespeare door Theu Boermans met Pierre Bokma in een hoofdrol, veel beter wordt het niet. Die opinie komt natuurlijk wel ergens vandaan. Ik had indertijd al erg genoten van Boermans' bewerking van Hamlet bij de Trust. Halina Reijn en Jacob Derwig braken daarmee door. En Pierre Bokma had ik natuurlijk al bewonderd in Richard III, Macbeth en de Koopman van Venetië.

Ik zou met M. gaan, net als ik een liefhebber van The Bard, maar zij werd door koorts in bed gehouden. In je eentje naar het theater gaan vind ik niks, dus wie zou op stel en sprong ruimte in haar of zijn agenda hebben en deze hoge cultuur op waarde kunnen schatten? Ik bladerde door mijn Blackberry en bleef hangen op het nummer van E. met wie ik met enige regelmaat het Concertgebouw onveilig maak. Ik besloot toe te geven aan de impuls.
'Bel ik gelegen?'
'Ach, ik ben op kantoor.'
'Het is zondagmiddag!'
Dat is het verschil tussen het bedrijfsleven en de overheid. Ik werk ook wel eens op zondag, maar ik ga er niet voor naar kantoor. E. ging graag mee naar Shakespeare.

De voorstelling was niet kort (drie uur) maar ik zal er kort over zijn: briljant. Als Petra Grijzen van BNR het stuk opent met een nieuwsbericht over de fusie van de bedrijven van Theseus en van de Amazones dan weet je dat het stuk met geweld en genoegen naar de tegenwoordige tijd is getrokken. Bewerker/vertaler Tom Kleijn weet daarbij de magie van het origineel te behouden.

Gaat dat zien. De speellijst vindt u hier, en ik las ergens iets over extra voorstellingen.