Culinaire voorkeuren heb ik in soorten en maten. U kent reeds mijn voorliefde voor straffe espresso’s en single malt whiskey. Citroen-sorbetijs is een andere. Dit keer wil ik u deelgenoot maken van mijn liefde voor de ingeblikte koe: corned beef.
Ik vind corned beef al lekker zo lang ik me kan herinneren, dus gewoon als plakje beleg op een bammetje. (Ik moet mijn moeder eens vragen of dat ook echt zo was.) Later kwam mijn fascinatie voor de ingeblikte variant. Dat had natuurlijk te maken met de archaïsche vorm van het blik en met de wijze van openen met het meegeleverde sleuteltje. Geen blikopener nodig.

Het inblikken van voedsel is een van de belangrijkste uitvindingen van negentiende eeuw, een tijdvak waarnaar ik, zo u inmiddels weet, een soort van heimwee heb. Corned beef is weliswaar ouder dan dat – het schijnt terug te gaan tot de twaalfde eeuw – maar in zijn kenmerkende, taps toelopende ingeblikte vorm heeft het wereldfaam verworven.
Corned beef in blik was een van de succesfactoren die de grote poolreizen in de negentiende en het begin van de twintigste eeuw mogelijk maakte. Robert Peary nam in 1905 vijftig kisten van het spul mee op zijn mislukte poging om de Noordpool te bereiken. Met die poolreizen ga ik u overigens een andere keer lastig vallen, laat ik volstaan met de mededeling dat ik nu een Peterson-pijp tussen de kaken geklemd heb, model Tom Crean, uit de Great Explorers-serie.

Terug naar het vlees zelf. Corned beef is niet alleen lekker als broodbeleg, je kunt er ook heerlijk mee koken. Zo maakte ik laatst een uitstekende corned beef stew: eenvoudig en zeer, zeer voedzaam.
Als volgt: veel uien glazig bakken. Blikje uitgelekte gepelde tomaten en hand gesneden wortel erbij. Champignon en prei mag ook. Blik corned beef erbij en kruiden met peper, zout, tijm en laurier. Tijdje laten prutten. Deze hachee-achtige smurrie in een ovenschaal kiepen en afdekken met aardappelpuree. Bestrooien met paneermeel en een beetje paprikapoeder en wat klontjes boter erop. Twintig minuten in de oven op 220 graden.