Thee is voor mietjes (en vrouwen). Kerels drinken koffie. Bij de Jonge Democraten konden we door middel van deze dichotomie eenvoudig bepalen wie geschikt was voor het betere campagnewerk, en wie zich tot notuleren moest beperken.

Ik ben een junk. Ik kan zonder alcohol, ik kan maanden niet roken, maar ik kan geen dag zonder koffie. Onthoud mij mijn koffie en ik krijg koppijn en ik word naar – voor mijn omgeving. Mijn collega’s weten dat. Als ik binnenkom krijg ik meteen een kop voorgezet. Niet omdat ze me aardig vinden, maar uit zelfbehoud.

Ik weet niet hoe oud ik was toen ik mijn eerste kopje koffie dronk, maar ik weet wel dat het uit een plastic Mickey Mouse-kopje was. Kort na die eerste kop liet ik de melk weg. Zonder suiker was een kleine stap.
Mijn moeder zette koffie op de ouderwetsche manier, in een aardewerken koffiepot met een filterhouder. Koffie in het filter, water koken en handmatig opschenken. De eerste keer een klein beetje, om de koffie te laten wellen, en vervolgens een scheut per kopje. Met een goede kwaliteit koffie levert dit een prima, klassieke bak koffie op.
Op enig moment kwam een koffieapparaat in huis, van Philips natuurlijk. Die heeft het lang uitgehouden, tot en met de verbouwing van mijn huidige flatje. Toen ontdekte ik de espresso.

Nederland heeft geen koffiecultuur. Hoewel ons landje de koffie in de zeventiende eeuw wereldwijd populair heeft gemaakt, en Nederlanders grootverbuikers zijn, weten we niet hoe een kop koffie kan – en moet - smaken. Het bewijs? Nederland is massaal aan de Senseo gegaan. Bruin, bitter drab met een mechanisch schuimlaagje. Philips en Douwe Egberts liggen in een deuk.

De Keuringsdienst van waarde ging vanavond over automatenkoffie, het spul dat ook ik op kantoor drink. Al mijn bange vermoedens blijken te kloppen. En toch blijf ik het spul drinken. Zoals gezegd, ik ben een junk.
Thee is geen alternatief. Niet vanwege het imagoprobleem, maar omdat Nederlanders ook geen theecultuur hebben. Een zakje Pickwick Engelse melange smaakt naar karton. Uit pure armoede wordt ook thee met een chemisch fruitsmaakje aangeboden. En ook die troep wordt met hectoliters tegelijk weggeklokt.

Over echte thee (want echte thee is echt lekker) een andere keer. Nu een espressootje. Een Izzo Grand Espresso, denk ik.