Omdat mijn kookplaat afscheid van dit aardse tranendal heeft genomen, mag ik bij de buurvrouw een vorkje mee prikken. Ze kan goed koken en we genieten een rijkelijk met wijn overgoten en met goede conversatie gelardeerde maaltijd.
Ik wil wel om tien uur thuis zijn, want dan speelt Sir Simon Rattle met de Berliner Philharmoniker in de BBC Proms. Het is niet zozeer het orkest alswel het programma dat trekt: de ouverture uit Parsifal van Richard Wagner, de Vier letzte Lieder van Richard Strauss (Karita Mattila, sopraan) en na de pauze de Fünf Orchesterstücke in der Originalfassung für großes Orchester (versie 1909) van Arnold Schönberg, de Sechs Stücke für großes Orchester van Anton Webern en tot slot de Drei Orchesterstücke van Alban Berg.

Ik weet nog net te voorkomen dat de poes van de buurvrouw met me mee naar binnen glipt en precies op tijd zit ik achter de buis. Parsifal is wonderschoon, Strauss is kippevel maar in de pauze trek ik het niet meer en ga naar bed. Ik kan u vandaag dus niet bijpraten over de Zweite Wiener Schule.