woensdag 1 december 2010

De eerste sneeuw van het jaar valt natuurlijk op een avond dat ik naar het Concertgebouw ga. Het zijn maar drie of vier vlokken, maar het is genoeg om de hele Randstad op slot te zetten. Hoe komen Nederlanders aan hun rijbewijs? Bij een pak cornflakes?

Ik heb met E. afgesproken voorafgaand aan het concert een hapje te eten. We houden elkaar per telefoon op de hoogte van onze vorderingen richting de hoofdstad. Hij ligt ruim een half uur op me voor. Hoewel mijn chauffeur met behulp van traction control en ABS zijn best doet om de vaart er in te houden, is een Mercedes geen tank en bepaalt de rest van het blik ons tempo. Tegen zeven uur is het nog niet zeker of ik op tijd zal zijn om nog iets naar binnen te werken. Ik bel E.: ‘Wacht niet op mij en ga eten. Het heeft geen zin om allebei hongerig de zaal in te gaan. Ik meld me wel als ik de stad in rijd.’
Het valt uiteindelijk mee en tien voor half acht rijd ik over de Utrechtse brug de Rijnstraat in. Ik pak de telefoon weer. ‘Ik ben er over een kwartier. Bestel maar wat voor me!’
Vijf over half acht ben ik in het restaurant en een minuut later heb ik een bord dampende risotto voor m’n neus. Heerlijk. Er is nog net genoeg tijd om te eten en het concert door te nemen.

E. probeert al een tijdje zijn liefde voor Bruckner op me over te brengen. Ik ben de symfonieën gaan luisteren (KCO, Haitink) en ik begin het een beetje te begrijpen en te waarderen. Vanavond mijn eerte Bruckner ‘live’: de nulde door het NedPho. Daarbij nog een stukje Lalo (celloconcert) en Weber (overture Freischütz). Bruckner is uitstekend. Er kan toch niets op tegen een goed orkest in een fraaie concertzaal. Waarom wil Bruin I hier op bezuinigen? Koop dan geen straaljagers!

Bij een biertje na afloop ontdek ik op mijn beurt bij E. een lacune in zijn muzikale kennis: jazz. Ik beloof dat ik wat aanbevelingen voor luisterwerk zal sturen en we nemen afscheid.

Thuis duik ik op de platenkast, hoewel het bijna middernacht is en er morgen weer gewoon gewerkt moet worden. Waar laat je iemand naar luisteren als introductie in jazz? Ik ben geen kenner. Voor mij zijn er twee soorten jazz: bop en (big band) swing. Bij bop wil ik whiskey drinken en roken en bij een vette big band het gaspedaal diep indrukken. Maar welke albums dan aan te bevelen? Goed dan, deze.

For musicians only, met o.a. Gillespie, Getz, Stitt en Brown. De eerste track heet volkomen terecht Bebop. En An historical musical first van Frank Sinatra en Count Basie. Sinatra? Sinatra. Dit is het meest onderkoeld swingende album dat hij ooit gemaakt heeft. Dat hoor je meteen bij de eerste noot die Basie op de piano aanslaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten