woensdag 28 december 2011

Tot gisteravond dacht ik dat ik in een nette buurt woonde. Natuurlijk is dit Amsterdam, dus er gebeurt wel eens wat, maar het blijft goeddeels beperkt tot een ingeslagen autoruitje of een gestolen fiets. Dit zijn koopflats, het is geen sociale huur en je verwacht dat dat een zekere selecterende werking heeft.

Aan het eind van de middag arriveerden twee agenten per Golf bij ons pand, direct gevolgd door een busje van SEON. SEON? Als er een wietplantage wordt ontmanteld, worden de planten altijd in een container van SEON geknikkerd. Maar dit was een busje, zo'n mobiele werkplaats.
Hoewel het langzaam donker werd besloot ik even te wachten met het dichtdoen van de gordijnen, en verdomd, vijf minuten later draaide een containerwagen van SEON de straat in. Even later zeilden de wietplanten langs het woonkamerraam de container in.

Bij de brievenbus kreeg ik zojuist de rest van het verhaal te horen: 'Ik woon erboven. Met Kerst begonnen we het te ruiken, en zijn we gaan bellen.'
Het blijkt dat de eigenaar zijn flat verhuurt, en meestal gaat dat goed.
'Het was allemaal heel professioneel, maar die lucht dringt door alles heen. Ze hadden de stroom om de meter heen gelegd en een ander slot op de meterkast gezet. De politie denkt dat de plantage een paar weken heeft gedraaid.'
Vanochtend werd in een gewone container de rest van het interieur van de flat afgevoerd. De boel is volledig verruïneerd.

maandag 26 december 2011

Het zal u niet verbazen dat ik dol ben op de verhalen over Sherlock Holmes, de grote 'consulting detective' van Arthur Conan Doyle. Londen in de negentiende eeuw, de dwarsheid en het intellect van de grote speurder, allemaal aansprekende elementen. En natuurlijk is Holmes een pijproker.
Over het pijproken van Holmes en van zijn chroniqueur, dr. John Watson, moet ik nog altijd een monografie schrijven. Nu vereisen dringender zaken mijn aandacht.

Het heeft me altijd mateloos gestoord dat de Holmes-verhalen van Conan Doyle tot een vuistdikke bundel beperkt waren gebleven. Dat was het, en daar moesten we het mee doen. Holmes' leven werd natuurlijk wel verlengd door de vele verfilmingen. Ik meen te weten dat bijvoorbeeld acteur Basil Rathbone het als Holmes tegen de Nazi's opnam. De Moffen hadden natuurlijk geen enkele kans maar vanuit het perspectief van de liefhebber was het allemaal niet erg boeiend.
Overigens: de verfilmingen met Jeremy Brett als Holmes kunnen natuurlijk wel de toets der kritiek moeiteloos doorstaan. Het zijn uitstekende bewerkingen van de verhalen, de enscenering is fantastisch en Brett is de ultieme Holmes.
Daarnaast hebben diverse auteurs geprobeerd het oeuvre van Conan Doyle uit te breiden door zelf Sherlock Holmes-verhalen te gaan schrijven. Bij Amazon kunt u verschillende bundels met hun probeersels aanschaffen. Ik heb slechts een kort advies: niet doen. Het is bagger.

Onlangs las ik een recensie over The House of Silk van Anthony Horowitz, een door de Arthur Conan Doyle Estate geautoriseerde nieuwe Sherlock Holmes-roman. En de recensie was positief. Horowitz heeft dan ook al zijn sporen verdiend, onder andere als scenarioschrijver van Midsomer Murders. Hij weet dus wel iets van het detective-genre.
Ik besloot hem het voordeel van de twijfel te geven en verzocht Amazon het boek op de post te gooien. Ik ben nu halverwege en ik amuseer me kostelijk. Zonder Conan Doyle al te nadrukkelijk te kopiëren weet hij in stijl, sfeertekening en verhaallijn precies de goede toon te treffen. Opmerkelijk.

Maar niet alleen op papier is de grote detective opnieuw tot leven gewekt, ook op televisie en in de bioscoop heeft hij zijn rentree gemaakt. Die twee bioscoopfilms zijn ruk. De paar seconden die ik daarvan heb gezien laten geen twijfel dat de makers er niets van hebben begrepen.
De televisieserie Sherlock is echter een heel ander kopje thee. Drie afleveringen, vorig jaar uitgezonden door de BBC en inmiddels ook door de (in deze onvolprezen) KRO en de Belg. Holmes en Watson en hun hele entourage zijn naar de 21e eeuw verplaatst en dat kostte geen enkele moeite. Zo kon Watson ook nu in Afghanistan een oorlogswond oplopen. Holmes rookt geen pijp meer maar plakt nicotinepleisters ('a three patch problem') en er zijn meer knipogen naar het origineel. De scenarioschrijvers (o.a. Steven Moffat, ook al gelauwerd om zijn reïncarnatie van Doctor Who) hebben Holmes totaal geloofwaardig en met veel pret gemoderniseerd. Heerlijk.

Tot slot het echt goede nieuws: zondag 1 januari begint op de Beeb een nieuwe serie Sherlock, met A scandal in Belgravia. Voor die tijd heb ik The House of Silk al uit.

dinsdag 20 december 2011

Het is lekker om over de Midzomernacht te dromen als de kortste dag van het jaar voor de deur staat en Amsterdam lastig gevallen wordt door natte sneeuw. Maar gisteravond mocht het: de Midzomernachtdroom stond in de Stadsschouwburg.
Ik had al tijden voorpret. Shakespeare door Theu Boermans met Pierre Bokma in een hoofdrol, veel beter wordt het niet. Die opinie komt natuurlijk wel ergens vandaan. Ik had indertijd al erg genoten van Boermans' bewerking van Hamlet bij de Trust. Halina Reijn en Jacob Derwig braken daarmee door. En Pierre Bokma had ik natuurlijk al bewonderd in Richard III, Macbeth en de Koopman van Venetië.

Ik zou met M. gaan, net als ik een liefhebber van The Bard, maar zij werd door koorts in bed gehouden. In je eentje naar het theater gaan vind ik niks, dus wie zou op stel en sprong ruimte in haar of zijn agenda hebben en deze hoge cultuur op waarde kunnen schatten? Ik bladerde door mijn Blackberry en bleef hangen op het nummer van E. met wie ik met enige regelmaat het Concertgebouw onveilig maak. Ik besloot toe te geven aan de impuls.
'Bel ik gelegen?'
'Ach, ik ben op kantoor.'
'Het is zondagmiddag!'
Dat is het verschil tussen het bedrijfsleven en de overheid. Ik werk ook wel eens op zondag, maar ik ga er niet voor naar kantoor. E. ging graag mee naar Shakespeare.

De voorstelling was niet kort (drie uur) maar ik zal er kort over zijn: briljant. Als Petra Grijzen van BNR het stuk opent met een nieuwsbericht over de fusie van de bedrijven van Theseus en van de Amazones dan weet je dat het stuk met geweld en genoegen naar de tegenwoordige tijd is getrokken. Bewerker/vertaler Tom Kleijn weet daarbij de magie van het origineel te behouden.

Gaat dat zien. De speellijst vindt u hier, en ik las ergens iets over extra voorstellingen.