woensdag 30 november 2011

Het publiek gisteravond was anders. Een reguliere avond in het Concertgebouw met het KCO of een ander toonaangevend ensemble trekt een mix van mondain, gegoede burgerij en quasi-hip (en wat hors catégorie) maar gisteravond waren er veel schooljuffen en christelijke visboeren uit de provincie. Niet dat ik het ze gevraagd heb, maar zo zagen ze er uit. Het was de combi van kleding (nondescript is een nette omschrijving voor stijlen die nog niet retro zijn), kapsels en schoenen met doorlopende rubber zolen.

Zo’n christelijke visboer met enorme onderkaak en verkeerd overhemd eiste meteen z’n stoel op, die E. per ongeluk had ingenomen. Assertief beval hij hem op te staan. De visboer met ‘beste man’ aanspreken hielp ook al niet. Ik geef toe, E. en ik beschouwen het Concertgebouw een beetje als onze huiskamer, maar dan hoef je als gast toch niet zo te overreageren?

Dat gisteravond anders was bleek ook al toen we vooraf een hapje aten in het Concertgebouw Café. Overigens zijn ze daar qua eten de weg wel kwijt, de moussaka was niet best. Maar dit terzijde. Je eet daar aan lange tafels en schuin tegenover me zat een buitengewoon appetijtelijke dame, helaas in gezelschap. Ze was een beetje klassiek conservatief gekleed en dat vind ik wel spannend. Het roept de vraag op hoe wild ze zijn.
Hun moussaka kwam gelijk met de onze en terwijl E. en ik elkaar bon appetit wensten, werden naast ons de handen gevouwen en verzonk men in gebed. Ik bedoel, dat verwacht je in niet in Amsterdam, in 2011. Alsof de Verlichting nooit is aangestoken.

Ik kan niet anders concluderen dat het programma van gisteravond dit specifieke gristelijke volksdeel naar Amsterdam lokte. E. (zwaar katholieke achtergrond) en ik (militant atheïst) waren de vreemde eenden in de bijt.
Maar nu wilt u nu eindelijk wel eens weten wat er uitgevoerd werd. Wel, de Nederlandse Bachvereniging deed de Hohe Messe. En hoewel het hier en daar een tikkie korter kon (Bach werd per strekkende meter betaald dus zit je bijna twee uur) was het schitterend. Wat een topuitvoering, wat een klassekoor en -orkest. Welke Halbe Zool wilde ook alweer op cultuur bezuinigen?

PS
Wat heeft @la_bella_anna tegen Amsterdammers?

zondag 27 november 2011

Op deze plek heb ik al een aantal keer het verdwijnen van de Balkan Sobranie betreurd, de lekkerste pijptabak ooit. In mijn zoektocht naar een geschikte vervanger heb ik vele uitstekende tabakjes opgedaan en een aantal daarvan rook ik regelmatig. Niets kan echter aan de mythische Sobranie tippen.

Zojuist echter verscheen een tweet van Pipes Magazine: Balkan Sobranie komt opnieuw in productie! De oorspronkelijke receptuur van Gallager Group Plc is overgenomen door het gerenommeerde J.F. Germain & Son op Jersey. Ik ben niet een type dat Hosanna! roept of rondedansjes maakt, maar u mag aannemen dat ik in woeste vreugde ontstak.

Ik heb drie prangende vragen: Welke handelaar gaat het aanbieden? Wordt genoeg geproduceerd om aan de ongetwijfeld grote initiële vraag te voldoen? Zou het echt zo goed zijn als het origineel?
Ik probeer zo snel mogelijk wat blikjes te pakken te krijgen. U gaat hier meer over horen.

zaterdag 19 november 2011

Op een of andere manier ben ik via @Nottebianca op Goodreads beland. Een website over boeken, en lezen. Je knalt er op wat je gelezen hebt, wat je aan het lezen bent en wat je wilt lezen. Je kan sterren uitdelen en recensies schrijven.
Natuurlijk is Goodreads interactief: je kan ook de virtuele boekenkast van anderen bekijken, te beginnen met je ‘friends’. Want Goodreads is natuurlijk ook een netwerk-site.

Als ik voor het eerst bij iemand over de vloer kom, neem ik het interieur in ogenschouw maar vooral zoek ik de boekenkasten. Als er geen boeken staan opgesteld of rondslingeren word ik een beetje verdrietig. Wordt hier wel gelezen? Ik kan iemand heel aardig vinden, maar als hij of zij geen boeken leest zal het nooit wat worden.
De eerste stap is, na een al dan niet welgemeend compliment over het interieur, dan ook naar de boekenkast. Wat wordt er gelezen? Hoe staat de boel gerangschikt? Toon mij uw boekenkast en ik weet wie u bent.

Het gluren in andermans virtuele boekenkast is natuurlijk wederkerig en dat betekent dat ik de planken van Goodreads moet gaan vullen. Ik wil immers zelf ook een beetje goed voor de dag komen en mijn eruditie etaleren. Gelukkig is het seizoen van de lange, koude en donkere avonden begonnen.