zondag 31 oktober 2010

Mulisch is dood.

De persoon Mulisch heeft altijd tussen mij en zijn werk gestaan. Op school heb ik Het stenen bruidsbed en – natuurlijk - De aanslag gelezen en dat vond en vind ik goede boeken. Waarom dan niet meer gelezen? Nu terugkijkend weet ik het niet. Ik vond Mulisch altijd een beetje een verwaande bal (‘telefoon voor de heer Mulisch!’) maar dat is misschien ingegeven door de communis opinio. Er zijn diverse zaken aan hem die ik eigenlijk wel waardeer: hij rookt pijp en, zoals vandaag weer op televisie te zien is, zijn werkkamer is helemaal zoals het zijn moet.
Het wordt dus tijd om meer van Mulisch te lezen. Ik denk aan Siegfried en De ontdekking van de hemel.

En zullen we dan nu de Nobelprijs voor de literatuur aan Cees Nooteboom geven?

vrijdag 22 oktober 2010

De intellectuele oogst van een weekje vakantie: essays van George Orwell, The places in between van Rory Stewart, Alexander the Great van Robin Lane Fox en een hoofd vol deuntjes van K3.
Aan de andere kant van het gangpad zit een meiske met een e-reader. Haar duim beweegt ze onafgebroken over een knop, heen en weer. Al snel zie ik waarom: de e-reader heeft het formaat van een gemiddeld boek, maar toch staan er niet veel regels op het schermpje, dat ook niet zo heel groot is. Zelfs een trage lezer is dan inderdaad permanent bezig met duimgymnastiek.
Een tweede blik leert dat van een fatsoenlijke typografie en paginaopmaak ook al geen sprake is. De regels zijn vormloos achter elkaar geplakt.
Tevreden sla ik een pagina van mijn Penguin-pocket om. Alweer een vooroordeel bevestigd.

donderdag 21 oktober 2010

Het vliegveld van Valencia doet tegenwoordig VIP-behandeling. Ik ben de taxi nog niet uit of mijn naam wordt tegen een (zo te zien) zeer kort lijstje gecheckt. Ik word meteen meegenomen, langs lange rijen voor de incheckbalie en door de security. Tien minuten later zit ik achter een cafe solo te wachten tot ik aan boord mag.

woensdag 20 oktober 2010

Acht uur 's morgens en ik word ruw uit mijn slaap gehaald. Wat maken die krekels een herrie! Nee, dat is een kettingzaag. Benedenbuurman Heinz haalt een aantal pinos om. Ja Heinz, we vertellen je al tien jaar dat dat een goed idee is. Jij hebt zo minder naalden in je tuin, meer zon op je huis en wij hebben een beter zicht op zee.
'Jawohl,' sagt der Heinz, 'Aber wir lieben das Wald.'

dinsdag 19 oktober 2010

Je neemt de kustweg naar Moraira en even voor de Pepe La Sal sla je linksaf, naar beneden. Meteen in de bocht zit Tico-Tico. Er zijn maar een paar parkeerplaatsen en je auto staat half op de weg.

Spanjaarden gooien tussen een en drie de tent dicht en gaan lunchen in restaurantjes als Tico-Tico. Voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht, glaasje wijn en water erbij en een kopje koffie tot slot: daarna zijn ze weer klaar voor de baas of voor de klanten. De gerechten zijn eenvoudig, de porties niet al te groot en de prijs is daarmee in overeenstemming. Meestal ben je voor rond de tien euro helemaal gevuld.

Tico-Tico zit vol met bouwvakkers, kantoorpersoneel en een verdwaalde tourist. Anna (haar moeder staat in de keuken) heeft er veel werk aan. Aan het eerste tafeltje ontwaar ik Luisa, mijn kapster. Ik verexcuseer me: mijn verblijf is ditmaal te kort (mijn haar ook) om langs te hoeven komen.

Vooraf eten we wat brood met aioli en een stukje paté. De pato a la naranja is simpel, zeg maar boers, en wordt geserveerd met gegrilde courgettes en een gepofte aardappel. Heerlijk. De huiswijn (Don Pedro) is een adequate slobber. Ik ben niet zo van de toetjes dus ik sluit meteen af met een cafe solo.

Tegen drie uur loopt de tent snel leeg. Ik reken af: € 32,40 voor drie personen. Kantineuitbaters in Nederland kunnen hier veel van leren.

maandag 18 oktober 2010

Als professioneel communicator neem ik vaak uitdrukkingen van mijn gesprekspartners over om het wederzijds begrip te bevorderen.
Na een aantal dagen met nichtje J. is mijn vocabulaire weer wat groter geworden: 'Opperdepop.' En: 'Kan het zelluf!'
Een woord gebruikten we allebei al veel: 'Nee!'
Benissa in oktober. De dagen zijn korter, de zon staat lager aan de hemel. Het licht valt op andere plaatsen binnen. 's Zomers is het overdekte terras een koele plaats met schaduw, nu verwarmt de zon mijn oude botten. De hemel is hard blauw, de zee ook en de horizon is scherp als een scheermes.

De dagen verlopen volgens vaste patronen. Ontbijt met een croissantje, een glaasje vers sap en een espresso (sinds deze week Nespresso en ik ben er nog niet uit of dat een verbetering is). Dan een kort beraad: waar gaan we eten (of wie kookt er), wie doet welke boodschappen, wat gaan we bezoeken? Ieder gaat zijn weg.
Ik houd het meestal rustig. Na het ontbijt een pijp in het hoofd en met een boekje in de zon. In oktober kan je de hele dag in de zon zitten zonder te verbranden.
Dan een blanco y negro bij Conchi in Benissa of calamares a la andaluza bij Nancy in Moraira. Terug naar huis, nog een pijp en verder met het boek.

De zon zakt en het wordt borreltijd. Het leven begint bij 40 procent en er is een ruime keuze. Ditmaal is de Uno en mil favoriet. Olijfjes, amandeltjes, een stukje chorizo en een puntje manchego erbij en het feest is compleet.
Als de zon weg is, wordt het frisser maar met een fleece om de schouders kan je prima buiten eten. Een enkele keer wordt het te gek en gaan we naar binnen. Met een vuurtje in de open haard is het leed snel geleden.

Het is deze week volle bak, de hele familie is er. Nichtje J. (drie jaar) speelt in de jacuzzi. Ze laat haar gietertje vallen en zegt keihard: 'Godverdomme!'

woensdag 6 oktober 2010

Ik ben niet goed thuis in de geschiedenis van de christenpolitiek, zeker niet de periode voor het CDA.

Dat komt ook omdat ik op religie gebaseerde politiek niet begrijp. Hoe kan iemand zijn politieke opvattingen baseren op een willekeurig boek, of op uitspraken van mannen in jurken? Ieder mens, dus ook een politicus, is verantwoordelijk voor zijn eigen normen en waarden, en voor de daarop gebaseerde keuzes en acties. Een beroep op een gebod van anderen getuigt van intellectueel onvermogen.
Maar dit terzijde.

De tweedeling in het CDA lijkt zich af tekenen langs de lijn katholiek-protestant. Katholiek: voor Bruin I, protestant: tegen. Een uitzondering is Hirsch Ballin: katholiek en verklaard tegen.

Waarom zijn katholieken voor Bruin I? Een aantal mogelijkheden.

Vooral in katholiek Limburg en Brabant heeft het CDA veel aan de PVV verloren.
Wilders komt uit Limburg.
Het Vaticaan was fout na de oorlog (verborg nazi's in kloosters en hielp ze ontsnappen naar Zuid-Amerika).
Leider Verhagen is katholiek.

Waarom zijn protestanten tegen Bruin I?

Ik weet het niet zeker. Maar het komt waarschijnlijk omdat ze principiëler zijn. Dat begon immers al bij Luther.

Toch zijn deze verklaringen niet helemaal bevredigend. Een volgend kabinet moet echter overwegen de varkensboeren en fanfareblazers over te doen aan de Belgen.

zaterdag 2 oktober 2010

Nu Bruin I (bijna) een feit lijkt, wordt het tijd het begrip ‘fout na de oorlog’ opnieuw onder de aandacht te brengen.

Wilders en zijn stemmers maken onderscheid op geloof en impliciet op ras. Ze zijn voor een repressieve staat. Hun taalgebruik is revanchistisch. De qualificatie ‘fascisten’ is dus gerechtvaardigd. En dat maakt de CDA- en VVD-stemmers daarmee tot collaborateurs.
Het is mogelijk dat er CDA- en VVD-stemmers zijn die zich niet met Wilders en zijn stemmers wensen te encanailleren. Maar omdat CDA en VVD zich niet op voorhand van Wilders en zijn stemmers hebben gedistantieerd is er ten minste sprake van voorwaardelijke schuld.

In 2010 is het gelukkig weer mogelijk om ‘goed’ en ‘fout’ eenvoudig te scheiden.