Sylvana Simons heeft gelijk. Wie? Ik weet ook niet waar zij haar BN-status aan te danken heeft, maar kennelijk is die status groot genoeg om in DWDD te verkondigen dat Notorious het lekkerste liedje van Duran Duran is. In ieder geval heeft het de vetste groove.

Voordat u er over begint: als zelfverklaard intellectueel schaam ik me dood dat ik DWDD wel eens aan heb staan.

Duran Duran gaat weer toeren, en dat is de reden dat DWDD er een itempje van maakt. Onderdeel daarvan is het uitleggen aan de generatie die de jaren tachtig niet heeft meegemaakt wat een enorme stijliconen de heren waren. Pardon? Kleding- en stijltechnisch waren de jaren tachtig verschrikkelijk. Enge strakke broeken, meisjes met doorgelopen make up en big hair.
De meeste muziek uit de jaren tachtig is ook niet te teren, maar sommige liedjes hebben de tand des tijds doorstaan of zijn met wijsheid achteraf aan herwaardering toe. Daarom een lijstje van door mij gewaardeerde artiesten, albums en liedjes uit de tijd van jasjes met te grote schoudervullingen.

The lexicon of love – ABC
Met krakers als The look of love, Poison arrow en All of my heart.

Red skies over paradise – Fischer Z
Het ultieme koude oorlog-album. Wie weet nog wat het dubbelbesluit is? Kruisraketten (met een conventionele lading) zijn nog steeds actueel. Vraag maar aan Gaddafi.

Dare – Human League
Met Don’t you want me. Ik had natuurlijk het remix-album Love and dancing.

West End girls – Pet Shop Boys
De rest van hun muziek is ook aardig, maar dit nummer steekt er met kop en schouders bovenuit.

Seventeen seconds – The Cure
A forest is weergaloos.

Riptide – Robert Palmer
Het titelnummer is wonderschoon. En Addicted to love staat als een huis, met een fijne clip. Palmer is mijn stijlicoon. Ik ga mijn witte overhemd maar weer eens strijken.

En natuurlijk Duran Duran, met twee albums: Rio en Seven and the Ragged Tiger.

En ja, over die nieuwe stereo klink het allemaal erg lekker.