'Als we op tweede Kerstdag bij je langs komen, dan willen we graag met de kinderen iets ondernemen. Er is in Amsterdam vast wel iets voor ze te beleven,' aldus mijn broertje.
Natuurlijk. Hoewel ik de boodschap in eerste aanleg begrijp als 'we hebben geen zin in een weer zo'n eindeloze kerstlunch' vind ik het prima; belangrijk is dat neef (drie jaar oud) en nicht (zeven alweer) het leuk hebben. Die christmas pudding eet ik zelf wel op.

Maar wat gaan we doen? Ik wil iets cultureels en in overleg met de ouders besluiten we naar Een Wintersprookje van Het Kleine Theater te gaan, 's middags om drie uur in het Ostadetheater. Vooraf doen we dan een lichte lunch daar ergens in de buurt. Met de culinaire verhipping die de Van Woustraat op dit moment doormaakt moet het geen probleem zijn daar ergens een hapje te eten.
Helaas, na wat telefoontjes wordt duidelijk dat de meeste al dan niet hippe tenten, zoals de Stadskantine, op tweede Kerstdag gewoon dicht zijn. Uiteindelijk blijkt Bistro Zuid wel open, en ze hebben een kleine maar acceptabele lunchkaart met diverse pasta's. Dat moet goed komen. Ik reserveer voor twaalf uur.

Dus niet. (Foto: Bistro Zuid.)

Ik tref de familie in een zonovergoten Van Woustraat om kwart over twaalf voor de deur van Bistro Zuid. De gesloten deur van Bistro Zuid. Binnen staan de stoelen nog op de tafels. De telefoon wordt niet opgenomen. Het is dus echt kerst: we komen de herberg niet in. Gelukkig is er even verderop wel een stal in de vorm van de lokale Coffee Company en daar worden we gastvrij ontvangen met koffie, warme chocolademelk en prima tosti's. De kinderen vermaken zich uitstekend.

De stal. (Foto: Coffee Company.)

Het is maar een korte wandeling naar de Ostadestraat en Ostade A'dam (zoals het eigenlijk heet) blijkt een lief, klein vlakkevloertheatertje te zijn. Dat ook hier de verhipping heeft toegeslagen blijkt uit de drankjes die ze schenken, zoals de verantwoorde frisdrank van Bionade. Mijn melkzuur gaat acuut rechtsdraaien.

(Foto: Ostadetheater.)

Het zaaltje (nog geen 100 stoelen) zit vol; het kleine grut zit vooraan. Nu wordt het lastig: iets verstandigs zeggen over een theatervoorstelling voor kinderen, als je niet verder dan Shakespeare bent gekomen. En mijn schoonzus, die met Katkids zelf kindertheater maakt, leest mee.
Nu dan. Het is een mooi verhaal over vriendschap en trouw, in een effectief decor en Anke Engels en Vimala Nijenhuis krijgen de zaal helemaal mee. Maar ik zit me de hele tijd af te vragen: waar ken ik die Anke Engels toch van?

Engels en Nijenhuis. (Foto: Het Kleine
Theater.)

Eenmaal thuis biedt het interweb uitkomst. Engels speelde in 2002 in de Nederlandse krimi Ernstige Delicten. Aangezien ik een gereputeerd krimiliefhebber en -kenner ben, heb ik ook van Ernstige Delicten kennis genomen. Het was echter niet te teren, zoals de meeste Nederlandse krimi's.
Maar dit terzijde: in Een Wintersprookje levert Engels prima werk af. Wie wil zien hoe slecht Ernstige Delicten was, kan hier terecht. Het is echter veel leuker om naar Een Wintersprookje te gaan.  De speellijst staat hier.