Crisis! Ik constateerde zojuist bij het scheren dat ik nu ook in mijn baard grijs begin te worden.

Ik heb een aantal dagen thuis gewerkt, en als ik niet naar kantoor hoef of andere representatieve bezigheden heb, laat ik het scheren achterwege. Het is vervolgens een van de kleine genoegens des levens om een baard van een paar dagen met een vers, scherp mesje te verwijderen.

Tot vanochtend. Ik heb mezelf verzoend met het feit dat ik aan de slapen begin te grijzen, en al vanaf mijn dertigste heb ik aan de voorkant een grijze pluk. Prima. Beter gedistingeerd grijs dan vroeg kaal. Maar een grijze baard associeer ik toch meer met - ik durf het niet eens op te schrijven.

Is dit nu een midlife-crisis? Moet ik meteen naar de Harley-dealer en een brommer kopen? Of net als die uitgezakte kwal Henk Bleker een piepjonge vriendin nemen? Voor dat laatste valt wel wat te zeggen, en wat Bleker kan moet een strakke intellectueel als ik zeker kunnen.