Twee doden te betreuren vandaag en met een van de twee heb ik een stukje gedeelde geschiedenis. De trouwe lezer denkt natuurlijk direct: Gustav Leonhardt. Er wordt hier betrekkelijk veel over klassieke muziek gezeurd, de auteur houdt van de Historische Aufführungspraxis en is niet vies van namedropping dus hij zal wel eens in de pauze van een concert met Leonhardt een glaasje bronwater hebben geconsumeerd.
Quod non. Ik ben nog nooit naar een concert van de goede man geweest en ik weet niet eens zeker of ik wel een ceedeetje van hem in de kast heb staan. Geen misverstand: Leonhardt was een groot en belangrijk musicus. Maar ik wil het over Piet Römer hebben.

De lezers die nog bij me zijn zetten zich nu schrap voor een verhandeling over Amsterdam en Baantjer. Ontspan. In alle eerbetonen op televisie en in kranten zijn Römers televisierollen en in het bijzonder die van inspecteur De Cock voldoende uitgemeten. Een ding echter is overal onvermeld gebleven: hoe Piet Römer mijn televisiedebuut begeleidde in de roemruchte Vara-quiz 't Spant erom.

We schrijven midden jaren zeventig en uw scribent zit in de laatste klas van de Julianaschool in Overveen. De Julianaschool doet mee aan de scholenquiz 't Spant erom, gepresenteerd door, inderdaad, Piet Römer. Voor de jonge lezertjes: het gehele televisieaanbod bestond toen uit twee televisienetten. Er werd uitgezonden zo tussen zes uur 's avonds en middernacht. Daarbuiten: testbeeld. Ik wil maar zeggen: op teevee komen, dat was toen nog Een Gebeurtenis.

In 't Spant in Bussum namen iedere keer twee scholen het tegen elkaar op, in drie ronden: twee ronden waarin veel gehold en gerend werd, en een weet-ronde. In die weet-ronde bestreden twee koppels elkaar op kennis en intelligentie. U begrijpt, ik werd geselecteerd voor de weet-ronde. En u snapt ook dat we die ronde met een straatlengte voorsprong wonnen, ondanks het feit dat mijn klasgenootje Nicole Balm het ook af en toe nodig vond om te antwoorden maar dat helaas wel fout deed. Jammer was ook dat ondanks mijn intellectuele superioriteit we de wedstrijd als geheel wel verloren. Ik heb het mijn rondhollende klasgenoten nooit vergeven.

Ik heb met mijn prestatie wel de voorpagina's van de landelijke kranten gehaald. Niet als nieuwsfeit - hoewel dat goed had gekund - maar in een advertentie van de Vara. Als illustratie bij een ledenwerfcampagne werd een foto van de superieur quizzende Het Kopje getoond, met meisje Balm schuchter en Piet Römer goedkeurend toekijkend.

Ik begrijp dat u nu genoeg heeft van dit ietwat egocentrisch relaas. Over mijn verdere televisie-avonturen, van AT5 tot BBC, een andere keer. Ik ga een cognacje drinken. Proost, Piet.