Als kind was ik er goed in, in priegelen. Duplo heb ik overgeslagen, ik begon meteen met de veel kleinere en uitdagendere Lego-steentjes. En omdat technisch Lego in mijn tijd nog niet bestond, schakelde ik over naar Fischer Technik. Daar kon je eindeloos mee bouwen, veel steviger en ruimtelijker dan met Lego, maar je moest wel van frummelen houden.
Naast dit bouwkundig gefröbel bouwde ik ook schaalmodellen. Schepen, auto's en vliegtuigen. Heel veel vliegtuigen, vooral Engelse en Amerikaanse toestellen uit WO II. Airfix was de belangrijkste leverancier (schaal 1:72) met Matchbox als goede tweede. Ik bouwde ook wel modellen van Revell, maar minder (want duurder dan Airfix of Matchbox).
Je moet behoorlijk goed kunnen frunniken om die plastic bouwdoosjes goed in elkaar te kunnen krijgen. Overtollig plastic moet heel voorzichtig worden weggesneden, en als je wielen en propellers draaibaar wil monteren, moet de lijm uiterst nauwkeurig worden aangebracht.
Aan al dit geknutsel heb ik niet alleen een flinke kennis van allerlei oorlogstuig overgehouden, maar ook een vaste hand en een goed ontwikkeld fijnmechanisch inzicht. En dat kwam me onlangs zeer goed van pas.
De batterij van mijn iPhone 4 begon steeds sneller leeg te lopen en al gauw was het zover dat als ik 'm 's avonds oplaadde hij nog net de volgende ochtend haalde. Maar dan mocht ik niet midden in de nacht een paar setjes WordFeud spelen.
Een rondje internet leerde dat ik niet als enige met dit probleem kampte (de iPhone, niet de insomnia). Het lag of aan stroomvretende apps, of aan een slechte batterij, of aan allebei. Het uitschakelen van de apps bood geen soelaas, dus ik moest helaas de conclusie trekken dat de batterij aan het overlijden was.
Goede raad was duur. iPhones hebben geen wegklikbaar achterkantje waar je even een nieuwe batterij in legt. En volgens mijn provider zit ik nog een jaar aan dit toestel vast. De enige remedie: major surgery, dan wel door het uitbesteden aan een puistige puber van een techno-firma, of in eigen beheer.
Een tweede rondje internet leerde dat het vervangen van een batterij heel goed zelf te doen zou moeten zijn. Diverse instructiefilmpjes lieten zien dat het openschroeven van de iPhone, het ontkoppelen van de batterij en het verwijderen a piece of cake moest zijn. Monteren van de nieuwe batterij ging gewoon in de omgekeerde volgorde.
Ik besloot het erop te wagen en bestelde een nieuwe batterij met bijbehorend gereedschap van iFixit. Twee dagen later stond de firma FedEx op de stoep en diezelfde avond legde ik de patiënt open.
Losschroeven ging goed, het achterkantje ging er makkelijk af, het schroefje tussen batterij en printplaat ging eenvoudig los en voordat ik het wist had ik de boel uit elkaar. Het monteren was spannender. Alles ging soepel in elkaar, maar uit niets bleek hoe je kon vaststellen dat je het stekkertje van de batterij goed had vastgezet, zonder daarbij de antenne te mollen - volgens de diverse handleidingen die ik las, was dit het belangrijkste risico van de operatie.
Ik heb op hoop van zegen alles in elkaar gezet en de achterkant weer op de iPhone geschroefd. Na een druk op de aan-knop verscheen goddank direct het Apple-logo. Stroom! En verdomd, Wifi deed het nog, 3G ook en ik kon ook nog bellen. Hoezee! Operatie geslaagd.
En is de patiënt ook beter geworden? Jawel. 's Avonds opgeladen, een doorwaakte nacht met diverse WordFeud-battles en de batterij heeft niet meer dan 3 procent van zijn capaciteit verloren. Dat is een resultaat. En daarom word ik hartchirurg. En als dat niet lukt, God.
God lijkt me voor jou een betere optie. Geen idee waarom.
BeantwoordenVerwijderen