Als ik kook, moet er muziek klinken. Voor de goede orde: koken is niet het door-de-weekse bereiden van de maaltijd. Dan reikt mijn ambitie niet verder dan in de goede volgorde ingrediënten in de wok flikkeren. Koken is voor de weekeinden, wanneer ik tijd heb.
Morgen komt vriendin M. langs en ik maak alvast gazpacho. (In mijn blogs treft u soms een handig linkje aan naar achtergrondinformatie. Hier niet. Geen link naar het recept. Als u wilt proeven, moet u maar eens langskomen. Maar niet morgenavond.) Gazpacho behoeft veel dom snijwerk en daar moet stimulerende muziek bij. Mijn Mac hangt aan mijn stereo dus: afspeellijst de snelle forens. Die bevat, u raadt het al, muziek om de inkomsten van het CJIB op te schroeven. Van AC/DC tot ZZ Top, van ABC tot The Who, van The Black Crowes tot U2 &c.

Als ik lees, moet er muziek klinken. Ik wil me volledig kunnen afsluiten en daarom moeten storende geluiden uit de buitenwereld worden uitgebannen. Klassieke muziek is ideaal.
De keuze voor componist of werk hangt af van de moeilijkheidsgraad van het boek. Ingewikkelde boeken krijgen bij voorbeeld Bach (denk aan de cellosuites) of de Canto Ostinato van Simeon ten Holt als gezelschap. Eenvoudige boeken verdragen ingewikkelder muziek. The Golden Keel werd begeleid door opeenvolgende symfonieën van Bruckner.

Alleen in Spanje wil ik geen muziek bij het lezen. De stilte, de wetenschap niet gestoord te worden en het uitzicht over zee zorgen er voor dat ik geen hulpmiddelen nodig heb om volledig in een tekst te duiken.