Nu heb ik ze alle vier bezocht, in het Okura: Teppanyaki-restaurant Sazanka, Ciel Bleu, de klassieke Japanner Yamazato en dan nu eindelijk ook het Serre Restaurant. Dat is ook pas drie jaar open.
E. en ik zijn een beetje uitgekeken op het voer van het Concertgebouw Café. Het eten is niet slecht maar ook niet echt goed; aldaar afspreken voorafgaand aan een concert is vooral praktisch. Maar omdat het gisteren zaterdag was en we ons dus niet van werk naar concert hoefden te haasten, besloten we de tijd te nemen en bij het Serre Restaurant te gaan eten.
Helaas was het rukweer, want de Serre is gewoon een heerlijke plek aan het water. 's Zomers moet het er fantastisch zijn. Dat ga ik zeker nog eens proberen, want je eet in de Serre uitstekend voor een zeer schappelijke prijs. De gerechten zijn geïnspireerd door de producten van grote broer Ciel Bleu (twee Michelinsterren) en dat levert Serre een Bib Gourmand op. En terecht.

Fish & Chips Serre-style. Inderdaad geserveerd in/op een krant. Natuurlijk wel de Wall Street Journal.

In het Concertgebouw deed het Nederlands Philharmonisch Orkest eerst Pianoconcert 4 van Beethoven (Alexei Volodin) en daarna Eine Alpensinfonie van Richard Strauss. Beethoven was adequaat maar de Alpensinfonie prima, op een paar missertjes door houtblazers na. Heerlijke muziek.

De Straffe Hendrik na afloop was bijna teveel van het goede. Ik was erg aan mijn bed toe.