Ik leerde Alvin Lee kennen tijdens mijn kroegentochten met R. Zoals altijd waren we de avond begonnen in het HEBE-huis aan de Nieuwe Herengracht (R. bewoonde daar de tuinkamer, ook bekend als 'de grot') en daarna legden we bij Nam Kee op de Zeedijk een bodem - in mijn geval altijd gebakken import-bami met gemengd vlees. We hadden geen vaste kroegenroute, maar wel vaste aanlegpunten: The Last Waterhole, Pleinzicht op de Oudezijds en Maloe Melo op de Lijnbaansgracht. Korsakoff, een paar deuren verder, vonden we een beetje te tam. Dit is Maloe Melo:

In Maloe Melo speelden bandjes van wisselende kwaliteit. Die avond niet, maar door de luidsprekers denderde een prettig stampende bluesrock. Ik vroeg aan Jur: 'Wat is dat?' Hij legde de ceedee op de bar: About Time van Ten Years After.

We luisterden naar Let's Shake It Up:

Zo leerde ik Alvin Lee kennen, een van de beste gitaristen ooit. About Time (1989) was het laatste album waarop hij met Ten Years After zou spelen, daarna ging hij solo. De groep had echter al een lange carrière achter zich. Ze waren in 1969 doorgebroken, na een fantastisch optreden op Woodstock. I'm going home is legendarisch:

En nu is hij dood. Hij stierf op 6 maart, 68 jaar oud.