maandag 7 juli 2014

Diederik Samsom stopte op 10 mei met twitteren. De meeste politici vinden twitter geweldig om te demonstreren dat ze helemaal van deze tijd zijn en ook kunnen ze met zorgvuldig geregisseerde inkijkjes in hun persoonlijk leven laten zien dat ze toch - echt waar - heel gewone mensen zijn.
Politici krijgen op twitter natuurlijk ook een enorme bak stront over zich uitgekieperd. Dat je daar snel genoeg van hebt, snap ik. In dit land woont een groepje mensen die het kennelijk bon ton vinden om op internet helemaal los te gaan tegen alles en iedereen die ze niet aanstaan. Over dit fenomeen is al veel geschreven; ik volsta met te zeggen dat a) als je je als politicus op twitter &c. begeeft je dit moet accepteren en b) als ik ooit in dit land aan de macht kom er opeens geen tekort aan sociale huurwoningen meer is.
Als je twitter gebruikt om je politieke ideeën te promoten moet je ook bereid zijn om daar een serieuze discussie over aan te gaan. Twitter is een interactief medium, geen roeptoeter. Samsom ging die discussie aan, getuige deze twitter-wisseling die ik met hem had. Maar kennelijk is het hem nu toch teveel geworden.

Maar is al dat verbale braaksel dat die digitale tokkies zijn richting op kotsen de werkelijke reden dat Samsom stopt met twitteren? Ik denk het niet. Volgens enkele berichten in de pers (NRC, Volkskrant, HP/De Tijd) kan Samsom ook niet meer tegen de kritiek uit zijn eigen partij. Kortom, Samson heeft zich van de buitenwereld afgesloten en zijn laatste medestanders toegesnauwd dat ze hun bek moeten houden. En Samsom is niet de enige die de luiken heeft dichtgegooid. PvdA-zorgwoordvoerder Lea Bouwmeester blokkeert op twitter iedereen die kritiek heeft op het beleid van de PvdA.



Als je niet luistert, moet je het niet gek vinden als de kiezers je de rug toekeren. 2014 gaat de geschiedenis in als het laatste jaar van de PvdA.


op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)