Yamazato was het enige restaurant in het Okura waar ik nog niet had gegeten. Juryvergaderingen voor het Gouden Ezelsoor deden we in Ciel Bleu (2 sterren) en aanstaande vriendinnen nam ik wel eens mee naar Sazanka (geen ster) voor een teppanyaki-showtje.
Ik ben een liefhebber van de Japanse keuken, de brommerbrigade van de Sushi Kings heeft mijn adres op de arm getatoueerd. Maar Yamazato (1 ster) was tot nu toe terra incognita. Gelukkig besloot E. er zijn verjaardagsetentje te geven.

Dit is geen culinaire recensie. Laat ik volstaan met de opmerking dat de beoordelaars van Michelin wat zuinigjes met hun lof zijn geweest.
Ik heb bij Yamazato ook een nieuwe kant van de sake leren kennen. Ik was al vertrouwd met de sake die je lauwwarm uit kleine aardewerken vingerhoedjes drinkt. Aardig, maar niet heel bijzonder. Sake, weet ik nu, laat zich ook als ‘gewone’ wijn drinken, in normale hoeveelheden uit een gewoon wijnglas. Heerlijk. En geniepig, want het alcoholpercentage ligt tegen de twintig procent. Ik heb dan ook uitstekend geslapen en heerlijk van geisha’s gedroomd. De details zal ik u besparen.

PS
Wie kan mij helpen aan het boek Hoe schrijf ik korte en effectieve toespraken door Muammar al-Gaddafi?