Iedere keer als ik bij de Appie scheermesjes aftik, voel ik me bestolen: Gillette Fusion, acht mesjes voor € 33,54. Dat is € 4,19 per mesje (in echt geld: tien gulden!) en omdat die krengen na vijf keer scheren bot zijn: € 0,84 per scheerbeurt. Overstappen op een ander merk dan maar? Wilkinson scheert niet lekker en wegwerpmesjes van willekeurig welk merk zijn zo slecht dat je ze vóór gebruik al moet weggooien.

Voor alle duidelijkheid: elektrisch scheren is geen scheren. Dat is grasmaaien.

Mijn ergernis over de prijsstelling van Gillette neemt toe als ik geconfronteerd wordt met het reclamegeweld van die firma. Roger Federer is een lul en ik wil niet via mijn scheerwerk meebetalen aan zijn aanwezigheid.
Maar nog irritanter dan de reclame's zijn die permanente zogenaamde productverbeteringen: van één naar twee naar vier mesjes, met voorglijstrip en naglijstrip en tegenwoordig zelfs met batterijaangedreven trilfunctie en dat doet me aan iets heel anders denken.

Scheren moet beter en eenvoudiger kunnen. Maar om terug te grijpen naar het klassieke, rechte kappersscheermes is gevaarlijk; de Engelsen noemen het niet voor niets een 'cutthroat razor'. Bovendien is het een hoop werk om zo'n mes goed scherp te houden. Nee, dat is een stap te ver.
Maar ik herinner me ook het enkele, losse mesje dat in een houder werd geklikt. Mijn vader gebruikte die, voordat hij overstapte op een Philips rotatiemaaier. Zou zo'n enkel mesje iets zijn? Zou het nog te koop zijn?

Geen marketingniche zo klein of het internet biedt het een podium. Ik leer al snel dat ik op zoek ben naar een DE oftewel 'double edged' safety razor en dat dit een uitvinding is uit 1904 van, jawel, King Gillette. Ook blijkt dat alles nog te koop is: houders in vele soorten en maten en ook zijn er nog veel fabrikanten van mesjes actief.

Gillette maakt deze oermessen niet meer, en uiteindelijk kies ik voor een Merkur 1904, een replica van de originele Gillette, maar nu afkomstig uit Solingen. Merkur maakt ook mesjes en is daarin niet de enige: uit Turkije komt Derby, uit Zuid-Korea Dorco, uit Rusland Astra, uit Egypte Shark en uit Japan Feather. Namen die associaties met een heel andere productgroep oproepen, maar dit terzijde.

Een goede scheerkwast, een Kent T4 met echte dasseharen, heb ik al. Ik besluit wel om mijn nondescripte scheerzeep van Vergulde Hand in te ruilen voor een iets luxere en enigszins nostalgische van Tabac. Ook koop ik een blokje aluin, want ik vrees bloederige toestanden.

Tientallen instructievideo's op Youtube waarschuwen: scheren met een DE safety razor is iets heel anders dan met zo'n modern ding. Het vergt techniek. Je moet korte halen maken, en vooral niet te veel drukken - het mesje moet het werk doen.
En o boy, dat doet het. Wat direct opvalt: je hóórt het mesje de baardharen afsnijden, met een prettig, raspend geluid. En het is strak glad. Je moet alleen in de bochtjes een beetje opletten, de hoek van het mesje ten opzichte van de huid moet goed blijven.
Om in nostalgische sferen te blijven sluit ik de scheerbeurt af met een flinke kledder Brut aftershave. En inderdaad, dat meurt nog net zo als in de jaren zeventig, toen de hele wereld naar Brut riekte.

Oh ja, een Merkur-mesje kost € 0,78 en gaat zeker vijf scheerbeurten mee. Dat is zestien cent per beurt!