Als ik zeg 'Braziliaanse componist' dan denkt u meteen aan Antônio Carlos Jobim. The girl from Ipanema, inderdaad, zwoel vereeuwigd door Astrud Gilberto en Stan Getz. Als je dit beluistert heb je meteen de zomer in je kop.

Desgevraagd zou ook ik niet verder dan Jobim zijn gekomen, totdat ik van een kennis een cd met pianowerken van Radamés Gnattali kreeg aangereikt. De kennis in kwestie is de schoonmoeder van de vertolker, Luís Fabiano Rabello, en zij had ingeschat, mijn cd-verzameling in ogenschouw nemende, dat ik deze muziek wel zou kunnen waarderen.

Dit blogje is geen cd-recensie, want daarvoor schiet mijn kennis van muziek uit de twintigste eeuw tekort, maar als u net als ik van de muziek van Maurice Ravel houdt, dan vindt u dit ook mooi. Ik kon online geen vertolking van Gnattali door Rabello vinden, maar wel een stukje Ravel.

Tot zover de klassieke muziek, à propos de Stan Getz nog even een stukje jazz. Getz speelt mee op de beste jazz-plaat ooit, For musicians only. De openingstrack, Bebop, spreekt voor zich.

Het is overigens een prestatie van formaat dat ik een blogje over Brazilië kan schrijven zonder het WK voetbal te noemen. Daarom voor de liefhebbers bijgaand een foto van een Roy Donders juichpak.