Die zag ik niet aankomen: afgelopen vrijdag stuurde Zorgverzekeraars Nederland een brief aan de Tweede Kamer met het verzoek of de invoering van de Wet langdurige zorg nog eventjes uitgesteld kan worden. Omdat de zorgvekeraars ook nog de de lichaamsgebonden thuiszorg en de wijkverpleging toegeschoven krijgen, wordt het allemaal een beetje veel van het goede.
Interessant is de vraag waarom ZN daar zo vlak voor de behandeling van de wetsvoorstellen pas achter komt: komende week moet de behandeling in de Tweede Kamer beginnen. En waarom kiest ZN dan niet voor het uitstellen van de lichaamsgebonden thuiszorg en wijkverpleging maar voor de Wlz?

Natuurlijk is het eerste argument van ZN dat waar politici, kiezers en klanten het meest gevoelig voor zijn: kwaliteit. En inderdaad: de zorgverzekeraars krijgen veel voor hun kiezen en ik kan me goed voorstellen dat ze daar meer tijd voor willen nemen. Maar ZN kiest de woorden precies: de termen 'capaciteit' en 'zorgvuldigheid' worden gebruikt; kwaliteit wordt in de brief vooral gesuggereerd.

Het tweede argument is echter belangrijker: geld. ZN wil een beter systeem voor risicoverevening. In mijn vorige blog schreef ik al dat de zorgverzekeraars geld op ouderen, gehandicapten en chronisch zieken moeten toeleggen en ze zijn die groep als klant dus liever kwijt dan rijk. Maar ZN (de roeptoeter van de zorgverzekeraars) wil niet zozeer betere risicoverevening, maar geen (of minder) risicodragendheid. Lees: meer poen van het Rijk.

Het derde punt van ZN is: eerlijke communicatie door het Ministerie van VWS. Ik moest even lachen. Ik weet uit ervaring dat VWS graag andere partijen de communicatieklus laat klaren. Die partijen worden daarmee medeplichtig aan het beleid en als er ongenoegen ontstaat (een zekerheid met de voorgenomen bezuinigingen) of er gaan dingen mis (ook een zekerheid gezien de te korte voorbereidingstijd) dan krijgen zij en niet VWS in eerste instantie de rotzooi voor de kiezen. Bovendien kan VWS claimen dat de problemen aan de kwaliteit van de uitvoering liggen, en niet aan het vastgestelde beleid.

De zorgverzekeraars zijn terecht bang voor enorme reputatieschade. Al die miljoenen die ze aan reclame uitgeven blijken dan in een keer weggegooid geld te zijn. Want slecht nieuws in de zorg voor ouderen, gehandicapten en chronisch zieken besmet ook hun zorgvuldig opgebouwde imago in de 'gewone' gezondheidszorg. Want een zorgverzekeraar die een bejaarde in een luier laat zitten is waarschijnlijk ook niet bereid om de goede specialisten te contracteren en wachtlijsten te voorkomen.

Het gaat de zorgverzekeraars uiteindelijk om de centen. Dat wetende, waarom hebben de gezamenlijke belangenorganisaties van ouderen, gehandicapten en chronisch zieken dan zo fanatiek gelobbyd om de lichaamsgebonden thuiszorg en de wijkverpleging naar de zorgverzekeraars over te hevelen, en niet naar de gemeenten?