Rusland valt Europa binnen en wij maken ons druk over de export van tomaten. Als reactie op het geweld van de Russen investeert de regering maar liefst 100 miljoen extra in defensie. Voor dat geld kan onze laatste tank een likje verf krijgen en kunnen we opnieuw een Eskadron Wielrijders uitrusten. Poetin schrikt zich dood.

Staat de Derde Wereldoorlog op uitbreken? Het zou zomaar kunnen. Er zijn allerlei overeenkomsten met het begin van zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog. Een machtswellustige gek in het oosten, rommelige incidenten en provocaties, de beschaafde wereld die aarzelt om de confrontatie aan te gaan en de Nederlandse regering die alleen maar aan handelsbelangen denkt. We hebben geen Ostpolitik.

De lessen van de Tweede Wereldoorlog zijn we vergeten, en van de Eerste hebben we helemaal niks geleerd. En waar de Tweede Wereldoorlog tenminste nog één literair meesterwerk heeft opgeleverd, Oorlogswinter van Jan Terlouw, heeft de Eerste geen enkel spoor achtergelaten. We hebben er geen herinnering aan.

Hoe anders is dat in onze buurlanden. De Duitsers gaven ons Im Westen nichts Neues, Hemingway schreef A farewell to arms en de Engelsen ... De Eerste Wereldoorlog heeft daar schitterende literatuur opgeleverd. Mag ik de Regeneration-trilogie van Pat Barker aanraden? En meteen de originelen, de inspiratiebronnen van Barker? Lees het drieluik Memoirs of a Fox-Hunting Man, Memoirs of an Infantry Officer en Sherstons's Progress van Siegfried Sassoon. Lees eigenlijk alles van Sassoon, zeker ook zijn gedichten. En als u toch in de poëzie duikt: Wilfred Owen. Dulce Et Decorum Est grijpt me iedere keer weer bij de strot en is niet voor niets het beroemdste (?) gedicht uit die oorlog.

Zoals gezegd: in Nederland doen we niet aan de Eerste Wereldoorlog. Of toch? Het lijkt wel of ze bij mij voor de deur een loopgraaf gaan aanleggen.